DURF KWETSBAAR TE ZIJN

En hier ben ik dan. Ontbloot, met mijn altijd perfecte nagels, strakke rokken en hoge hakken.

Nooit genoeg, ik was nooit genoeg.

Hier sta ik dan...Met losgelaten ideaal over hoe ik als vrouw in het leven moest staan. Met mijn gevecht en het steeds aanwezige gevoel van oneerlijkheid. Met mijn continue herhalende vraag, "is dit hem dan"? Moet ik het hiermee doen tot het eind van mijn leven? En word ik daartussen niet ziek, zoals mijn beste vriendin, een power vrouw die op haar 44ste overleed. Zij was mijn eerste reality check. Vorig jaar in december werd ik zelf 44.

En ik dacht dat Power Vrouw veel te maken had met machtig zijn. Een Power Vrouw zou toch haar kracht moeten laten zien door sterk aanwezig te zijn, onverwoestbaar, emotieloos.

Niets is minder waar.

Ik heb toneel gespeeld. Ik was een hoofroldspeelster in een stuk met een rol die ik helemaal verkeerd invulde. Het heeft me twee jaar gekost om te begrijpen dat ik de hele tijd verkeerd bezig was. Twee jaar van het continue vallen in een steeds diepere en dieper gat. Iedere keer dat ik dacht: "dit is hem, verder dan dit kan ik niet vallen", viel ik nog dieper en dieper en dieper.

Tot het moment dat ik naar mezelf begon te luisteren. Niet alleen luisteren, maar ik ging het ook echt horen! Ik besefte dat ik nooit meer echt nooit uit het gat zal kruipen totdat ik duidelijk heb wie ik echt ben, wat ik echt voel en wat mijn werkelijke plek op deze wereld is. 

En hier ben ik dan. Ik, een vrouw die haar eigen kracht kent, herkent en erkent. En die snapt dat er een hele dunne lijn is tussen je kracht en je zwakheid en dat zwak zijn weer je kracht is.